Języki indoeuropejskie – jedna z największych i najwcześniej odkrytych rodzin języków. Zalicza się do niej kilkaset spokrewnionych ze sobą języków współczesnych, używanych od kilku tysięcy lat w Europie, Indiach (stąd przymiotnik indoeuropejski) i południowo-zachodniej Azji. W czasach nowożytnych języki indoeuropejskie rozprzestrzeniły się na wszystkie kontynenty, głównie za sprawą hiszpańskiego, francuskiego, portugalskiego i angielskiego. Obecnie jako językami ojczystymi posługuje się nimi ok. 4 miliardy osób na całym świecie (co stanowi ok. 55% ziemskiej populacji). Do języków indoeuropejskich należą między innymi prawie wszystkie języki nowożytnej Europy, w tym polski, oraz wiele języków dawnych, udokumentowanych w różnym stopniu: niektóre, jak sanskryt, greka klasyczna lub łacina, znane z tysięcy obszernych tekstów, inne tylko z pojedynczych inskrypcji, imion, nazw miejscowych lub cytatów w tekstach autorów starożytnych. Klasyfikacja języków indoeuropejskich[]Do indoeuropejskiej rodziny językowej zaliczają się następujące grupy języków: Słowiańska[]
Italska[]
Germańska[]
Celtycka[]Ormiańska[]Helleńska[]Iliryjska[]
Indoirańska[]Dzieląca się na 3 grupy: Indoaryjska, Irańska i Nuristańska. Niektórzy językoznawcy jako odrębną grupę klasyfikują języki dardyjskie, przez pozostałych umieszczane jako podgrupa języków indyjskich. Irańska[]
Tracko-ormiańska[]Kwestionowana przez niektórych językoznawców. Tradycyjnie do grupy tej zalicza się istniejący do dziś język ormiański oraz wymarłe języki trackie, dackie i frygijski. Anatolijska[]Wymarła, najstarsza i najbardziej odrębna grupa językowa. Tocharska[]Dwa wymarłe języki z pogranicza współczesnych Rosji. Niesklasyfikowane[]Do języków indoeuropejskich zaliczają się też dokładniej niesklasyfikowane:
|
Advertisement
1048
stron
Języki indoeuropejskie
Advertisement