Język słowacki (słow. slovenský jazyk, też slovenčina) należy do zachodniosłowiańskiej grupy językowej. Językiem tym posługuje się ponad 8 mln osób – przede wszystkim na Słowacji. Używają go także Słowacy mieszkający w Polsce, Rumunii, na Węgrzech, w USA i Kanadzie. W Polsce język słowacki mógł być zdawany na maturze jako jeden z języków nowożytnych. Język słowacki jest blisko spokrewniony z językiem czeskim, jest również zbliżony do języka polskiego (w mniejszym stopniu aniżeli do języka czeskiego) pod względem gramatyki i słownictwa. Gramatyka[]Gramatyka języka słowackiego bardzo przypomina polską. Również jeśli chodzi o jej złożoność – podobnie jak w języku polskim rzeczowniki i czasowniki ze względu na typ odmiany dzieli się na kilkanaście grup. Rzeczownik odmienia się przez liczby (liczba pojedyncza i mnoga) oraz przypadki. Zazwyczaj przyjmuje się, że przypadków jest sześć, ponieważ nie rozdziela się mianownika i wołacza, które poza bardzo nielicznymi wyjątkami posiadają identyczne formy. W liczbie pojedynczej występują trzy rodzaje: męski, żeński i nijaki. W liczbie mnogiej to rozróżnienie zanika, a jego miejsce zajmuje inne: między formą męskoosobową a niemęskoosobową. W odmianie czasownika występują te same tryby i czasy co w języku polskim, przy czym w formach czasu przeszłego i trybu przypuszczającego język słowacki zachował formy odpowiedniej osoby czasu teraźniejszego czasownika byť („być”) (we współczesnej polszczyźnie są one zredukowane do końcówek, utworzonych od staropolskich form: robił jeśm → "robiłem"; robili jeśmy → "robiliśmy" itp.): som = jestem Rzeczowniki[]Istnieje podział na rzeczowniki pospolite pisane małą literą i nazwy własne pisane dużą literą. Nazwy własne to między innymi imiona i nazwiska, nazwy geograficzne, nazwy świąt. Nazwy miesięcy i dni tygodnia tak jak w języku polskim zapisuje się małą literą. Drugi podział to rzeczowniki konkretne i abstrakcyjne, te pierwsze odnoszą się do rzeczy które można fizycznie odczuć za pomocą zmysłów (np. ryba, zajac, dom) a te drugie odnoszą się do rzeczy, których nie da się bezpośrednio dotknąć (np. zdravie, múdrosť). W odmianie rzeczowników istnieje też podział na żywotne (ludzie i zwierzęta) oraz nieżywotne oraz na rodzaj męski, żeński i niejaki. Tak jak w języku polskim końcówka rzeczownika zmienia się w zależności od przypadka, podobnie jak w języku polskim istnieje też inna odmiana rzeczowników żywotnych i nieżywotnych. Przymiotniki[]Odmiana przymiotników jest bardzo podobna do tej jaka istnieje w języku polskim. W stopniowaniu przymiotników zasady są identyczne jak w języku polskim, np.
Podobnie jak w języku polskim występują wyjątki dla wyrazów: dobrý, zlý, malý, veľký. Oprócz tego jest jeden wyjątek nieobecny w języku polskim: pekný (dalsze stopnie: krajší, najkrajší), przy czym w języku słowackim słowo to oznacza "ładny".
|
Advertisement
1048
stron
Język słowacki
Advertisement